BERNEŃSKI PIES PASTERSKI HODOWLA – „KOŃ ROBOCZY” Z BERNA

Rasa ta powstała w Szwajcarii i w owym czasie była używana przez tamtejszą ludność jako psy stróżujące, ale także wykorzystywana przez biedniejszych gospodarzy, których nie było stać na zakup konia, do ciągnięcia wózków z mlekiem, serem i tkaninami. W zagrodach chłopskich potocznie zwano go „koniem roboczym”, a to dlatego że był niezwykle pomocnym i wszechstronnym psem, który zdolności te zachował do dnia dzisiejszego. Legenda mówi, że przodkowie Berneńczyków przybyli do Szwajcarii z legionami rzymskimi, które używały je jako psów stróżujących. Istnieje prawdopodobieństwo pomylenia tej rasy z molosami które przemierzały świat z legionami i były znane pod nazwą „koni zbrojnymi”. Pod koniec XIX wieku rasa mocno podupadła i dopiero obywatel Berna wyszukał najlepsze okazy , dając początek silnym, pięknym psom jakie znamy dzisiaj.

CHARAKTER I HODOWLA BERNEŃSKICH PSÓW PASTERSKICH

Berneńskie psy pasterskie to pogodni i wierni towarzysze rodziny, która może sobie pozwolić na dużego psa. Ich dobroduszny temperament widać w ich spokojnych oczach, które z zaciekawieniem spoglądają na swojego opiekuna. W kontaktach z dziećmi wykazują się cierpliwością i wyrozumiałością, co nie oznacza , że mogą być pozostawione bez kontroli i pełnić funkcję niani. Dzięki swojemu łagodnemu usposobieniu, zaakceptuje też inne zwierzęta, z którymi przyjdzie mu zamieszkać. Berneńczyk sprawdza się w roli stróża, ponieważ jest to pies czujny i spostrzegawczy. Głośnym szczekaniem ostrzeże przez zbliżającym się nieznajomym i skutecznie odstraszy intruza.

Jeśli chodzi o wychowanie, nie nastręcza problemów, jednak wymaga wyrozumiałego i konsekwentnego prowadzenia. W wieku szczenięcym może okazać się krnąbrny (szczególnie samce), dlatego od początku zachęcam wyznaczać malcom wyraźne granice.

Berneńczyk, jest to pies chętnie współpracujący z człowiekiem, o średnim poziomie energii, przez co nadaje się dla nowicjuszy rasy i początkujących właścicieli. Jest pewny siebie i odważny w kontaktach z człowiekiem. Nie wymaga zbyt dużej ilości ruchu, a przez swoje gabaryty nie wskazany jest też intensywny wysiłek taki jak bieganie przy rowerze czy psie sporty oparte na skakaniu, które mogą nadmiernie obciążyć stawy. Jest miłośnikiem spacerów i świeżego powietrza, docenia swoją przestrzeń życiową jaką jest ogród. Przy odpowiedniej ilości ruchu i stymulacji ( maty węchowe, KONG, spacery, czas spędzony z rodziną), może zostać także mieszczuchem i zamieszkać w bloku. 

CHOROBY BERNEŃCZYKÓW

Jak każdą rasę, Berneńczyka również trapią choroby na które zapada dosyć często i które wpływają na długość jego życia ( przeciętny osobnik żyje 7-10 lat).Szczególnie chcę się skupić na najważniejszych z chorób i krótko je opisać:

Dysplazja biodrowa– czyli nieprawidłowa budowa stawu biodrowego, która występuje w różnym stopniu zaawansowania, powodując objawy bólowe i kulawizny tylnych kończyn. Choroba ta jest przenoszona genetycznie , dlatego tak ważna jest staranna selekcja hodowlana i odpowiednie warunki utrzymania psa. Śliskie podłoża i ciasne kojce zdecydowanie nie sprzyjają rozwojowi młodego psa.

Skręt żołądka– czyli zmiana położenia żołądka, która powoduje całkowitą lub częściową niedrożność przewodu pokarmowego. Występuje w dwóch formach:

rozszerzenie żołądka i rozszerzenie żołądka ze skrętem. Najczęściej dotyczy psów ras dużych i olbrzymich, które posiadają charakterystyczną głęboką klatkę piersiową, ale także dotyka psów starszych. Jedną z najczęstszych przyczyn skrętu żołądka jest intensywny wysiłek (bieganie, skakanie) poprzedzone obfitym posiłkiem. Skręt żołądka najczęściej występuje w formie ostrej, dlatego tak ważny jest czas w jakim udzielimy pomocy Naszemu psu, która nierzadko kończy się interwencją chirurgiczną. Charakterystycznymi objawami są: ślinotok, wymioty z małą ilością treści żołądkowej lub tylko próby wymiotów. Można zauważyć również powiększenie brzucha i jego bolesność, a także zaburzenia oddychania i krążenia, które objawiają się zasinieniem błon śluzowych. Jako właściciel Berneńskiego psa pasterskiego należy mieć to na uwadze i stosować profilaktykę poprzez podzielenie racji pokarmowej na mniejsze porcje, umożliwienie spożycia posiłku w spokoju oraz co najmniej 60 minutowego odpoczynku po posiłku.

Choroby nowotworowe- udowodniono (na postawie badań Dr. Padgett’a, że połowa guzów wykrytych u Berneńczyków jest uwarunkowana genetycznie czyli dziedziczona przez kolejne pokolenia psów. Najczęściej diagnozowana to histocytoza złośliwa zwana też rozsianym mięsakiem histocytarnym, mastocytoma– czyli guzy komórek tucznych.

*( Komórki tuczne -mastocyty znajdują się w skórze właściwej i sterują wieloma reakcjami alergicznymi organizmu, ale przychodzi taki czas kiedy zaczynają rozwijać i namnażać się w sposób niekontrolowany).

oraz chłoniak, często o wysokiej złośliwości, atakujący węzły chłonne lub/i narządy wewnętrzne tj. wątroba i śledziona. I tu znów niebagatelna wiedza i rola hodowców w doborze par hodowlanych, która pozwoli Berneńskiemu psu pasterskiemu dużej cieszyć się życiem.

WYMAGANIA

Berneńczyk to pies dużych gabarytów stąd też jego żywienie jest wyzwaniem dla właściciela. Ma duży apetyt, dlatego potrzebuje obfitej diety, a do tego jest łasuchem:) Młody pies, aby mógł odpowiednio przebudować swój kościec potrzebuje nie tylko dobrej jakości karmy, ale także odpowiednich suplementów, które wspomogą te procesy. Dla młodego psiego organizmu jest to ogromny wysiłek. Do roku czasu intensywny ruch, wychodzenie i schodzenie po schodach, powinny być ograniczane, dlatego tak ważna jest wiedza, świadomość i zaangażowanie właściciela, pod którego bacznym okiem powinien rozwijać się berneński malec. Utrzymanie gęstej okrywy włosowej w czystości i ładzie wymaga regularnego szczotkowania. Zapobiega to przykremu zapachowi i tworzeniu się kołtunów.

SOCJALIZACJA SZCZENIĘCIA

Odpowiednia socjalizacja pomaga naszemu szczeniakowi nie tylko odnaleźć się w ludzkim świecie, ale także uczy go jak kontrolować emocje i poprawnie porozumiewać się z człowiekiem i innymi zwierzętami. Nie jest wytłumaczeniem, wielki ogród do dyspozycji Berneńczyka i nieograniczony czas spędzony w nim. Należy zapewnić dostateczną ilość bodźców zewnętrznych i stymulację węchową, czyli po prostu spacer. Zmienianie trasy spacerowej jeszcze bardziej uatrakcyjnia przechadzkę z psem, ale także zacieśnia Naszą więź z nim. Dzieję się to nie tylko poprzez miło spędzony czas, ale także wykonywanie przez psa krótkich komend jak np.” do mnie” czy „siad”. Pamiętajmy, że im więcej bodźców pies pozyska w wieku szczenięcym tym powstaje więcej połączeń nerwowych w mózgu, a my posiadamy stabilnego i umiejącego odnaleźć się w każdej sytuacji psiaka. Wiele zachowań u psa jest wrodzonych , ale jeszcze wiele możemy wypracować-zatem pamiętajmy o tym!

DLA KOGO JEST BERNEŃSKI PIES PASTERSKI?

Jako hodowca tej rasy i opiekun psów w Hotelu Psilandia pragnę przypomnieć Państwu, aby przy wyborze wymarzonego psa nie kierować się tylko jego wyglądem, ale przede wszystkim charakterem Berneńczyka i możliwością zaspokojenia potrzeb rasowych. Jest bezsprzecznie czarującym i przepięknym psem, który uwielbia towarzystwo człowieka. Absolutnie nie jest to pies do kojca, lub do pozostawienia sam na sam w ogrodzie. Potrzebuje kontaktu z człowiekiem i jego uwagi, w innym wypadku może wykazywać zachowania destrukcyjne, spowodowane nagromadzeniem frustracji i nadmiaru energii. Zatem potrzeba ruchu i obcowanie z człowiekiem jest dla psa tej rasy ważnym elementem zachowania równowagi psycho -fizycznej. Decydując się na Berneńskiego psa pasterskiego, zastanówmy się nad wszystkimi za i przeciw. Zapoznajmy się z rasą, wykonajmy telefon do hodowcy-to nic nie kosztuje, a może Nam pomóc podjąć decyzję na wiele lat i cieszyć się obecnością oddanego przyjaciela.